Zygfryd Korpalski

---

Życiorys

Urodził się jako syn Janiny, która żyła w latach 1901–1995. W 1950 roku ukończyłPaństwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie, co stanowiło fundament jego późniejszych artystycznych osiągnięć. Następnie rozpoczął studia artystyczne w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, ucząc się w pracowni uznanego profesora Stanisława Horno-Popławskiego.

W latach 1948–1952 był aktywnym członkiem Związku Młodzieży Polskiej, a w 1952 roku przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Po kilku latach, od 1952 do 1958 roku, kontynuował kształcenie w Akademii Sztuk Pięknych w Leningradzie pod okiem profesora Lisowa, gdzie zdobył dyplom w 1958 roku.

W latach 1958–1966 pełnił rolę nauczyciela w Liceum Plastycznym w Gdyni, kształcąc przyszłe pokolenia artystów. Ponadto, brał udział w odbudowie Gdańska, gdzie odtwarzał zniszczone lub bezpowrotnie utracone elementy kamieniarskiego i metaloplastycznego wyposażenia historycznych budowli Głównego i Starego Miasta.

Jego twórczość obejmowała różnorodne formy, w tym rzeźbę pomnikową, płaskorzeźbę oraz medalierstwo. Aktywnie działał w Związku Polskich Artystów Plastyków w okręgu gdańskim. Od 1962 roku uczestniczył w licznych wystawach oraz konkursach zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, prezentując swoje prace w Czechosłowacji, NRD, RFN, Norwegii, Bułgarii oraz ZSRR.

Był żonaty z Marią Antoniną z domu Talaga, która zmarła w 2013 roku. Zmarł w Gdyni, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu komunalnym w Małym Kacku, gdzie został pochowany obok matki, 19 czerwca 2020 roku.

Ważniejsze realizacje

Wśród wybitnych realizacji Zygfryda Korpalskiego znajdują się liczne prace, które znacząco wpłynęły na architekturę oraz przestrzeń publiczną w Polsce. W Gdańsku szczególnie wyróżniają się rekonstrukcje oraz rzeźby na Głównym i Starym Mieście, w tym:

• Koń znajdujący się na Domu Harcerza,
• liczne portale oraz elementy rzeźbiarskie na ulicach:

• ul. Św. Ducha,
• ul. Długiej oraz Długim Targu (Pelikan),
• ul. Mariackiej (przedproża, Putta, rzygacze),
• ul. Chlebnickiej oraz ul. Piwnej (przedproża i wszystkie rzygacze),
• ul. Stągiewnej (herby gdańskie na baszcie „Stągwie Mleczne”, rzeźby wieńczące portale spichlerzy „Mleczarka” oraz „Kosiarz”, a także portret w formie płaskorzeźby na kamienicy banku pocztowego, liternictwo).

Dodatkowo, artysta stworzył tablicę poświęconą „Bojownikom o Polskość Warmii i Mazur”, którą można zobaczyć w Zamku Kapituły Warmińskiej w Olsztynie.

Wśród innych znaczących dzieł Korpalskiego wymienić należy:

• popiersie Stanisława Staszica, zrealizowane w Kwidzynie w 1963 roku,
• „Rodzinę – kompozycję” w Jastrzębiej Górze z 1965 roku,
• „Ławicę – kompozycję” w Gdańsku z 1967 roku,
• tablicę upamiętniającą „Walkę Marynarzy PMH w II wojnie światowej”, znajdującą się w hallu gmachu PLO w Gdyni,
• „Pomnik Walczących o Polskość Ziemi Złotowskiej” w Zakrzewie (dzieło w formie pracy zbiorowej),
• pomnik „Leśnika” usytuowany nad jeziorem Osuszyno w Szarlocie k. Kościerzyny, zbudowany w 1971 roku,
• prace upamiętniające przełamanie „Wału Pomorskiego”, które można znaleźć w różnych miejscowościach,
• Urna mjr. Henryka Sucharskiego w Gdańsku, której lokalizację można zobaczyć na Westerplatte, z 1971 roku,
• „Symfonię Bałtyku” w Vyšných Ružbachach na Słowacji, zrealizowaną w 1972 roku,
• „Kształtowanie – Narodziny Wenus” w Gdańsku, znajdującą się w Parku Oliwskim, ukończoną w 1976 roku,
• popiersie Aleksandra Majkowskiego w Kartuzach z 1977 roku,
• Epitafium poświęcone obrońcom Poczty Polskiej w Gdańsku z 1979 roku,
• „Ewolucję” wykonaną w plenerze w Hoyerswerda w NRD w 1985 roku,
• „Tide – przypływ, odpływ” w Bremie w RFN w 1986 roku,
• tablicę w hołdzie ziemi dżamnagarskiej w Balachadi w Indiach w 1987 roku,
• realizację na Cmentarzu Nieistniejących Cmentarzy Gdańsk, ul. 3 Maja, zespół autorski obejmował Hannę Klementowską oraz Jacka Krenza, z współpracą Katarzyny Boguckiej-Krenz, Michała Krenza, Andrzeja Wójcickiego i rzeźbiarzy: Zygfryda Korpalskiego oraz Witolda Głuchowskiego, zrealizowaną w 2002 roku,
• popiersie Stefana Michalaka, założyciela Akademii Medycznej w Gdańsku, z 2006 roku,
• głowę kpt. Karola Olgierda Borchardta, znajdującą się na nagrobku na cmentarzu Witomińskim (kwatera S 839A przy Czarnej Drodze), zrealizowaną w 2012 roku.

Odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Zygfryda Korpalskiego, szczególne miejsce zajmują nadane mu odznaczenia, które odzwierciedlają jego wkład w kulturę oraz działalność społeczną. Oto lista wyróżnień, które przyznano mu za niestrudzoną pracę:

• złoty Krzyż Zasługi,
• medal Księcia Mściwoja II (2013),
• odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,
• odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”,
• honorowa odznaka Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa Koszalina i Gdańska.

Te wyróżnienia są świadectwem jego zaangażowania oraz oddania w służbie dla wspólnoty lokalnej i kultury.

Nagrody

W dorobku artystycznym Zygfryda Korpalskiego znajduje się wiele prestiżowych nagród oraz wyróżnień.

• Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” w roku 1984,
• Udział w wystawach oraz konkursach zarówno krajowych, jak i zagranicznych od roku 1962:
• w konkursie na „Medal XXV-lecia Wyzwolenia Gdańska” – przyznano mu II nagrodę oraz realizację projektu,
• w konkursie na pomnik „Chana Asparucha” w Bułgarii – zakup części jego projektu,
• w konkursie na medal „Lenin i Jego Idea” – zdobył III nagrodę (jego praca została zakupiona przez Muzeum Lenina w Warszawie),
• w konkursie na pomnik Józefa Wybickiego w Kościerzynie – otrzymał wyróżnienie,
• w wystawie „Rzeźba i Kwiaty” w Berlinie – zdobył nagrodę (zakup jego rzeźby pt. „On i Ona”),
• w „Ogólnopolskiej Wystawie Rzeźby w XXX-lecie PRL” w Sopocie – przyznano mu nagrodę (medal za pracę „Ewolucja”).

---

Oceń: Zygfryd Korpalski

---